Words by folk poet Mark Warshavsky (1840-1907), author and composer of popular Yiddish songs: Oyfn Pripetshik, Di mizinke oysgegebn, Tayere Malke and others. Sore un Rivke was sung, in addition to its original melody, to the melody of Der rebe hot geheysn freylekh zayn (The Rabbi Bade Us Be Merry) (see· Pearls of Yiddish Song). This melody is the one that compilers heard from Sara Rosenfeld. Montreal. It also appears in Ruth Zahava, Jewish Dances (Los Angeles, 1950), entitled “Yoshke, Yoshke (Rachmistrifke), with the first stanza of the song.
When I came to Rakhmestrivke,
I saw two lovely sisters there;
one was called Sore, the other one Rivke.
Two pretty brides were they.
Each of them had a different virtue.
My head began to whirl on the spot.
Which of them should I take for a bride?
To whom should I pledge my troth?
Sore, Sore, Sore, Rifke
Sore, Sore, Rifke –
Sore, Sore, Sore, Rifke
from the little town Rakhmestrivke.
You cannot look directly into Sore’s eyes,
they shine like the sun in mid-summer.
They smile, they laugh, they speak, they delight
your heart if she even glances your way.
But Rifke’s eyes burn like fire.
They’re as black as coals from deep in the earth.
When she raises them, your life is dear to you.
When she lowers them, then life has no value.
Girls like Sore cannot be found in books,
she has golden hands – you ought to see them.
She embroidered herself a pair of golden slippers.
“In them,” she says, “I will be married.”
Rifke made herself a dress one Friday,
and on the Sabbath morning she wore it for me.
Happy will be man who marries this maiden!
Who has her beauty? Just look at her!
Once I whispered a secret in Sore’s ear –
and she burst out crying like a little child.
“Why,” she asked me, “did you come here?
Why did the wind have to bring you here?”
Then a wild impulse took hold of me
and I whispered the same secret to Rifke.
“Fool, you want a kiss? First have the wedding!
I’m not your dalliance, you’re not my Casanova!”
So I thought and pondered and considered the matter,
until I put aside my embarrassment;
It seems I’d better take to my heels,
or so I deduced from the Talmud.
From then on I was no longer choosy,
but I remember Sore and Rifke well.
Oh, I remain an old bachelor.
Do I regret it? don’t ask!
Az ikh bin gekumen keyn rakhmestrivke,
Tsvey sheyne shvesters hob ikh dort gezen;
Eyne heyst Sore, di andere Rifke,
Tsvey sheyne kales zaynen dos geven.
Yede fun zey hot gehat an ander mayle,
Do hot zikh fardreyt mir der kop oyfn ort:
Velkhe fun zey zol ikh nemen far a kale,
Velkher fun beyde zol ikh gebn dos vort?
Refrain:
Sore, Sore, Sore, Rifke,
Sore, Sore, Rifke –
Sore, Sore, Sore, Rifke,
Fun shtetele rakhmestrivke.
In Soreles oygn ken men glaykh nisht kukn,
Vi di zun in tamez azoy shaynen zey.
Zey shmeykhlen, zey lakhn, zey reydn, zey kvikn
Dos harts, az zi tut a kuk nor mit zey.
Ober Rifkes oygn brenen vi fayer,
Shvarts vi di koyln, vos tit in der erd.
Az zi heybt zey oyf, vert dos lebn tayer,
Az zi lozt zey arop – hot dos lebn keyn vert. . .
Azelkhe vi Sore gefint ir nit in di bikhlekh,
Goldene hent hot zi – ir zolt nor zen.
Zi hot oysgeheft far zikh a por goldene shikhlekh,
“In zey”, zogt zi, “vel ikh tsu der khupe geyn.”
Rifke hot in eyn fraytik oyfgeneyt a kleydl,
Un shabes hot zi es ongeton tsulib mir in der fri. ..
Gliklekh vet zayn der, ver s’vet nemen ot dos meydl,
Ver farmogt ir sheynkeyt? Kukt aykh nor tsi*!
* tsu
lkh hob a mol a sod in oyer ayngeroymt Soren –
Hot zi zikh tseveynt vi a pitsele kind.
“Akegn vos”, fregt zi mikh, “bistu gekumen tsu torn,
Tsu vos hot dikh gebrakht ahertsu der vint?”
Az es hot zikh in mir tseshpilt di vilde klipe,
Hob ikh Aitken ayngeroymt dem eygenem sod,
“Nar! du vilst a kush? Shtel firner a khipe!*
lkh bin dir nit Hopke, du bist nit Fedot!”
Kh’hob geklert un getrakht, un gegebn mi.r eytses,
Biz’ikh hob avekgeleygt di bushe oyt a zayt;
Ot a ponem me muz nemen di fis oyt di pleytses,
Azoy hob ikh gelernt in der gemore a pshat.
Fun denstmol on hob ikh mer nitgeklibn,
Nor Soren un Aitken gedenk ikh gants git (gut). . .
Oy, ikh bin an alter bokher geblibn. . .
Oyb ikh hob kharote, freg mikh shoyn nit!
** khupe
אַז איך בין געקומען קײן ראַכמעסטרװיקע,
צװײ שײנע שװעסטערס האָב איך דאָרט געזען;
אײנע הײסט שׂרה, די אַנדערע רבֿקה,
צװײ שײנע כּלות זײַנען דאָס געװען.
יעדער פֿוַן זײ האָט געהאַט אַן אַנדער מעלה,
דאָ האָט זיך פֿאַרדרײט מיר דער קאפ אױפֿן אָרט;
װעלכע פֿון זײ זאָל איך נעמען פֿאַר אַ כּלה,
װעלכער פֿון בײדע זאָל איך געבן דאָס װאָרט?
רעפֿרײן:
שׂרה, שׂרה, שׂרה, רבֿקה,
שׂרה, שׂרה, רבֿקה –
שׂרה, שׂרה, שׂרה, רבֿקה,
פֿון שטעטעלע ראַכמעסטריװקע.
אין שׂרהלעס אױגן קען מען גלײַך נישט קוקן,
װי די זון אין תּמוז אַזױ שײַנען זײ.
זײ שמײכלען, זײ לאַכן, זײ רײדן, זײ קװיקן
דאָס האַרץ, אָז זי טוט אַ קוק נאָר מיט זײַ.
אָבער רבֿקהס אױגן ברענען װי פֿײַער,
שװאַרצ װי די קױלן, װאָס טיף אין דער ערד:
אַז זי הײבט זײ אױף, װערט דאָס לעבן טײַער,
אָז זי לאָזט זײ אַראָפּ – האָט דאָס לעבן קײן װערט. . .
אַזעלכע װי שׂרה געפֿינט איר ניט אין די ביכלעך,
גאָלדענע הענט האָט זי – איר זאָלט נאָר זען.
זי האָט אױסגעהעפֿט פֿאַר זיך אַ פּאֶר גאָלדענע שיכלעך,
’’אין זײ – זאָגט זי – ’’װעל איך צו דער חופּה גײן.”
רבֿקה האָט אין אײן פֿרײַטיק אױפֿגענײיט אַ קלײדל,
און שבת האָט זי עס אָנגעטאָן צוליב מיר אין דער פֿרי. . .
גליקלעך װעט זײַן דער, װער סיװעט נעמען אָט דאָס מײדל,
װעֶר פֿאַרמאָגט איר שײנקײט? קוקט אײַך נאָר צי! (צו)
איך האָב אַ מאָל אַ סוד אין אױער אטנגערױמט שׂרהן–
האָט זי זיך צעװײנט װי א פֿיצעלע קינד,
,אַקעֶגן װאָס – פֿרעגט זי מיך – ,ביסטו געקומען צו פֿאָרן,
צו װאָס האָט דיך געבראַכט אַהערצו דער װינט?
אַז עס האָט זיך אין מיר צעשפֿילט די װילדע קליפּה,
האָב איך רבֿקהן אטנגערױמט דעם אײגענעס סוד,
’’נאַר! דו װילסט אַ קוש? – שטעל פֿרנער אַ חופּה!
איך בין דיר ניט האָפּקע, דו ביסט נִיט פֿעדאָט!’’
כיהאָב געקלערט און געטראַכט, און געגעבן מיר עצות,
ביז איך האָב אַװעקגעלײגט די בושה אױף אַ זײַט;
אָט אַ פּניס מע מוז נעמען די פֿיס אױף די פּלײיצעס,
אַזױ האָב איך געלערנט אין דער גמרא אַ פּשט.
פֿון דענטסמאָל אָן האָב איך מער ניט געקליבן,
נאָר שׂרהן און רבּקהן געדענק איך גאַנצ גיט (גוט)
אױ, איך בין אַן אַלטער בחור געבליבן. . .
אױב איך האָב חרטה, פֿרעג מיך שױן ניט!
Song Title: Sore Un Rifke
The Songs of Generations: New Pearls of Yiddish Song anthology comprises songs that were either never printed before or appeared in rare and inaccessible publications — sometimes in different versions and without proper sources. Most of the songs in this book were submitted by readers of Chana and Yosl’s column “Perl fun der yidisher poezye” (Pearls of Yiddish Poetry) in the Yiddish newspaper Der Forverts (The Forward), initiated in October, 1970. Over 25 years, thousands of songs were collected in correspondence and on cassettes from readers throughout the world, and they represent a veritable national Yiddish song archive. Chana Mlotek, in her introduction, writes, “In the course of years the inquiries, contributions and enthusiasm of these readers have kept our own interest unflagging and have reinforced our dedication to this effort. And in recent years our participants have also been augmented by new readers from the former Soviet Russia, who receive our newspaper there or from newly-arrived immigrants in this country and Israel.”
