Poem by Yosl Joffe (1865-1938) was published in 1901 in Der Yud. Words and music in the arrangement of H. Lefkowitch published in sheet music by Metro Music Co., N.Y., 1940. The song was a favorite in the repertoire of singer Sidor Belarsky.
After the last meal, before Kol Nidre,
my grandfather would always bless me.
Upon my head, he used to lay
both of his thin hands.
Hugging his robe
I used to tremble and listen
and my grandfather’s mournful eyes
would fill with tears.
So, come with me to synagogue, my child,
Got will give you everything good.
Be good, be devout,
and you will prosper and will live long.
And what came true
was only one part of grandfather’s blessing.
I live in misery,
I don’t know whom is being spited.
Zeyde, Zeyde, you meant it well,
and your blessing came true.
But, my grandfather, with your blessing
you have cursed me.
I have my long years and — I have
long suffering along with them.
Every day a new misfortune,
new wounds in my heart.
Nokh der sude, far kol-nidre,
Flegt mikh shtendik bentshn mayn zeyde,
Oyf mayn kepl flegt er leygn
Zayne dare hent di beyde.
Tsugetulyet tsu zayn kitl
Fleg ikh tsitern un hern,
Un mayn zeydns khmurne oygn
Flegn vern ful mit trern.
— Nu, mayn kind, yetst kum in shul mit,
Got vet dir ales guts gebn,
Zay a guter, zay a frumer,
Vet dir gut zayn un vest lang lebn,
Un mekuyem iz gevorn
Nor eyn teyl fun zeydns brokhes,
Lebn leb ikh in yesurim,
Kh’veys nit vemen oyf tsu lokhes.
— Zeyde, zeyde, host gemeynt tsu gutn
Un dayn brokhe hot gegoltn,
Nor, mayn zeyde, mit dayn brokhe,
Hostu mir gor gesholtn.
Lange yorn un — ikh hob zey,
Tsu dertsu lange shmartsn,
Yedn tog a nayem umglik,
Naye vundn in mayn hartsn.
נאָך דער סעודה פֿאַר כּל־נדרי,
פֿלעגט מיך שטענדיק בענטשן מײַן זײדע,
אױף מײַן קעפּל פֿלעגט ער לײגן
זײַנע דאַרע הענט די בײדע.
צוגעטוליעט צו זײַן קיטל
פֿלעג איך ציטערן און הערן,
און מײַן זײדנס כמורנע אױגן
פֿלעגן װערן פֿול מיט טרערן.
— נו, מײַן קינד, יעצט קום אין שול מיט,
גאָט װעט דיר אַלעס גוטס געבן,
זײַ אַ גוטער, זײַ אַ פֿרומער,
װעט דיר גוט זײַן און װעסט לאַנג לעבן,
און מקוים איז געװאָרן
נאָר אײן טײל פֿון זײדנס ברכות,
לעבן לעב איך אין יסורים,
כ’װײס ניט װעמען אױף צו להכעיס.
— זײדע, זײדע, האָסט געמײנט צו גוטן
און דײַן ברכה האָט געגאָלטן,
נאָר, מײַן זײדע, מיט דײַן ברכה,
האָסטו מיר גאָר געשאָלטן.
לאַנגע יאָרן און — איך האָב זײ
צו דערצו לאַנגע שמאַרצן,
יעדן טאָג אַ נײַעם אומגליק,
נײַע װוּנדן אין מײַן האַרצן.
Song Title: Dem Zeydns Brokhe
